ŞÜKRAN ÖĞRETMENİN SELAMI VAR (30-35 Yıl Öncesini Hatırlayanlar)
Herhalde bu site bizim buluşma noktamız olacak. Aitlik duygusunu bu site ile yaşayacağız. "Mecidiyeli olmak"...
Buna gerçekten ihtiyacımız varmış. Burada geçmişi yadedip, hatıraları paylaşacağız. Öyle ya hayatımızın sadece bize ait olan çocukluk dönemi, pek çoğumuzun gençlik dönemi köyde geçti. Kendimizi düşünüp sadece kendimiz için yaşadığımız dönem çocukluk...
Galiba o yılları arıyor ve o nedenle köyü seviyoruz.
Dedim ya bu site ve sitenin ortak paydası "Mecidiye Köyü" bizim buluşma noktamız olacak. Öyle de olmaya başladı bile...
Geçen hafta öğle tatilinde odamda dinlenirken bir ara köyün sitesine girmiştim. "Ziyaretçi Defteri"ni karıştırırken belki sizin de dikkatinizi çeken, beni 30-35 yıl öncesine götüren bir olayla karşılaştım. Emine Paydaş isimli bir hanımefendi annesinin halasının kızının Mecidiye Köyü'nde 30-35 yıl önce öğretmenlik yaptığını, annesinin de onlarla birlikte kaldığını, köyden birileriyle tanışmak ve köyü ziyaret etmek istediğini yazıyordu. Doğrusu çok şaşırdım ve bir o kadar da heyecanlandım. Bahsettiği öğretmenimdi. Hemen kendisine karşılık yazarak yardımcı olabileceğimi bildirdim.
Pazartesi günü Emine Hanım beni telefonla aradı ve tanıştık. Bahsettiği Şükran Öğretmenin telefonunu verdi. Dün akşam da sevgili öğretmenimizle görüştüm.
Uzun bir telefon görüşmesi yaptık. Şükran Öğretmenin ilk görev yeriymiş bizim köy, 4 yıl kalmış. Biz onu çok sevmiştik. O da bizi çok sevmiş. Köyden kimleri sormadı ki? (Mehmet Ali abi, Necide abla; bakkal Halil İbrahim abi; ev sahipleri Selahattin abi ve Almanyalı Ramazan abi, Niyazi abi ve kızı Zahide; Hacı Abdullah ve Hacı Halil dedeler; Ayşe nine; Nazmiye, Şehide, Veciye yengeler; Ergül, Seyhan, Müzeyyen,...) Hatta benim ismini hatırlayamadıklarımı bile!... Mecidiye Köyü'nde çok güzel günlerinin geçtiğini iyi hatıralarla ayrıldığını, kendisini tanıyan herkese selamlarını iletmemi söyledi. Ben de köyün sitesinin adresini verdim ve kendilerini köyümüze davet ettim.
Bana bu heyecanı yaşatan sevgili Emine Paydaş; Şükran Öğretmenin dayısının torunu olup, Şükran Öğretmenle bizim köyde 2 yıl okuyan "Yaramaz Özkan"ın ise yeğeni. Balıkesir'de okumuş ve Balıkesirli bir hemşehrimizle iki ay önce evlenmiş. Annesinden köyümüzle ilgili hep güzel şeyler duymuş. Annesinin anlattıkları üzere oluşan merak, kızımızı "Google"dan köyümüzün sitesini bulmaya kadar götürmüş...
Emine kardeşimiz artık fahri bir Mecidiyeli. Elektrik Haberleşme Meslek Yüksekokulu mezunu. Telekom müdürü Hasbi Şahin abisi ile de tanışmak istiyor. Ben kendisini köyümüze davet ettim. Annesi ile birlikte geleceklerini söyledi.
Bu ilginç, bir o kadar da heyecanlı buluşmaya aracılık eden sitemizin kurulmasında, hizmetlerinin devamında emeği geçen herkese sonsuz teşekkürler.
Sevgili Emine sana da teşekkürler...(30.10.2008-Ankara)