Fikret GÜNDÜZ - MECİDİYE

MECİDİYE

Bir köy kaldı uzaklarda,
Kimse yok ıssız sokaklarda,
Dumanı tütmez bacalarda,
Adı kalmış dudaklarda.

Eskiden adın Frenkmiş,
Düşmanlarla yaşamak eziyetmiş,
Seni korumak namus, şerefmiş,
Atalarımda bu büyük meziyetmiş.

Kavuşunca Cumhuriyete,
Oldu adın Mecidiye,
Çalıştılar imar ol diye,
Layıktın artık büyük sevgiye.

Sağlamdı taştan meskenleri,
Dopdolu insandı sakinleri,
Şimdi boşalmış haneleri,
Hani nerde sahipleri?

Bir zaman toz topraktı yolların,
Şimdi asfalt, yok eski canların,
Dopdoluydu bahçelerin bağların,
Şimdi boşalmış bile tarlaların.

Özendik yaptık güzel, şirin evler,
Yaşanan mutluluk, sevdalar, sevgiler...
Geçmişte taş topraktı kabirler,
Şimdilerde yarışıyor mermerler.

O günlerde önem verilirdi diriye,
Şimdilerde değer ölünce, niye?
Hasret kalmış insanların sevgiye,
Hasretsin sen bile MECİDİYE.

Ne köydün ama bir zamanlar,
Kalabalıktı bulunmazdı tenhalar,
Sevdiğine karşıdan bakarlar,
Konuşurdu gidip gelen mektuplar.

Her hanede yaşandı bir sevda,
Zengin olsak da fakir olsak da,
İster ayrılsak, ister kavuşsakta,
Köyümüzde bıraktık hoş bir seda...

Gaz lambası ve kandilleri,
Işığında işlenir oyalı mendilleri,
Şimdi elektrikli avizeli ampulleri,
Ama yok kızları, gelinleri.

Şimdi kalmamış kınalı eller,
Güzelsiz kalmış artık pencereler,
Aşk şarkısı söylemiyor çeşmeler,
Hatıraları yaşıyor, geceler, gündüzler.

Hani nerde davullar, zurnalar?
Kına gecelerinde oynaşıp ağlaşanlar,
Nerde atlarla, koşular, yarışlar,
Hani pehlivanlar, hani cazgırlar?

Özleyenin çok eski devrini,
FRENK i değil, MECİDİYE halini,
Umudum bize kırık kalbini,
Tamir edebilseydik hani.

Yılda bir kaç kez ziyaret,
Korkum buda kalkar nihayet,
Geri dönüş olmazsa şayet,
Mecidiye kimlere kalır emanet.

Keşke cıvıl cıvıl olsa yine,
Dolsa kucağı senle, benle,
Yok olsa hasret bitse,
Her köşesinde mutluluk yükselse.

Ben söylerim kalem yazar,
İstesem bu şiir bitmez, uzar,
Dokundum geçtim azar azar,
Unutulmasın mazide kalmış yıllar...

Fikret' in köyü sen Mecidiye,
Sığmaz bu sevda siteye,
Yazıyorum kırık dökük şiir diye,
Çağıralım herkesi büyük sevgiye....

emk. öğrt. Fikret GÜNDÜZ