Fikret GÜNDÜZ - KÖYÜM MECİDİYE

MECİDİYE

Yemyeşil doğamsın MECİDİYE,
Ata mirası obamsın MECİDİYE,
Tarihim, kültürüm, töremsin MECİDİYE,
Başımın tacı, köyüm MECİDİYE.

Sen dağların, derelerinle,
Tarlaların, bahçelerinle
Bayırlarda çiçeklerinle,
Bizim köyümüzsün MECİDİYE.

Ormanlarında meşelerinle,
Su çıkan çeşmelerinle,
Kuşların sevgi ötüşleriyle,
Bizim köyümüzsün MECİDİYE,

Ne güzeldir benim yeşil köyüm.
Garip kaldı şimdilerde, gelin görün.
Kalabalıktı insanların dün.
Sessiz sakin haneler, tütmüyor bugün.

Ortasında yorgun, Osmanlı çınarı,
Şarıl şarıl akar, altında pınarı.
Camisyle minaresi inancın mimarı,
Ne güzeldir Mecidiye insanları.

Ne sevdalar yaşandı sende,
Ne cefalar çekildi sinende.
Taşın toprağın dile gelsede,
Anlatsa onu, bunu, benide...

Bir zamanlar çeşme yolunda,
Genç kızlar, testiler omuzlarda.
Şıklatarak terlikleri çıplak ayaklarda,
Yaralanırdı delikanlılar gizli bakışlarında.

Bakın virane demiryolu durağı,
Yaşlı, hüzünlü, yorgun barınağı.
Sessiz sessiz ağlıyor duvarları,
Hani nerde bekleşen yolcuları.

Her durduğunda, orada trenler,
Sevinçle, hüzünle öterdi düdükler.
O an başlardı,ayrılıklar, vuslatlar,
Şimdi vefasızca geçip gidiyor vagonlar.

Yolların, dağların, bayırların,
Tanışıktı çarıklarla tarlaların,
Yalınayak başaçık evlatların
Ama bir başka mutluydu insanların...

Bir başkaydı, bağlar, bahçeler,
Bir başkaydı. harmanlar, emekler.
Bir başkaydı, özlenen ümitler,
Bir başkaydı Mecidiyem Mecidiyeliler.

Çok şükür, kalmadı muhtaçların,
Uyanıpta konuşsa meftaların,
Anlasalardı şimdiki çocukların,
Tükenmezdi hiç sevdalıların.

Ne canlar taşıdın üzerinde,
Kimi bağrında kimi yaban ellerde.
Kimi vefasızlar unuttular senide,
Unuttular ceddini, unuttular bizide.

İlim irfan verdin bize okulunla.
Kapanmadı öğün, eğitim yuvanla!
Yenilendi ilköğretimin onurla,
Dalgalanıyor bayrağımız gururla...

Sağlıkevin, okulun yanyana,
Hizmet veriyor alanlara.
Teşşekürler, sende emeği olanlara,
Selam olsun, yetiştirdiğin insanlara.

Sen doğduğumuz yer MECİDİYE,
Çoğumuzun son durağı MECİDİYE.
Çağırıyorsun hepimizi gel diye,
Koşarız sana biz, muhtacız sevgine.

Yazmakla bitmez MECİDİYE sevdan,
Anlatmak zor köyüm seni yaşamadan.
FİKRET seni sever, hiç durmadan,
Davetim SENsin insanlara, yaşanmazsın onlar olmadan...

Fikret GÜNDÜZ. Emeklı öğretmen.